امرود اغاج

باد امرود همی ریزد اگر نفشانی می‌فتد در دهن هرکی دهان را بگشود

بلی چو مرد شکمخوار باغبان باشد نه گل بگلبن ماند نه آبی و امرود

پنج روز آن باد امرودی نریخت ز آتش جوعش صبوری می‌گریخت

از لطافت در میان سیب و امرود است جنگ مشت از آن مالند بر فرق دگر از روی کین

همان هیات که از امرود و شاخش به خاطر اندرست آید به خاطر