( اعیان مضمونة با••• ) اعیان مضمونة بانفسها. [ اَ ن ِ م َ ن َ ب ِ اَ ف ُ س ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) ( اصطلاح فقه ) اموالی را گویند که هرگاه در دست غاصب یا آنکه در حکم غاصب است، تلف شود، ملزم هست که در اموال مثلی، مثل آن و در اموال قیمی، قیمت آنرا بمالک بپردازد. ( از تعریفات جرجانی ).
💡 سپس فرمود: اگر دختر من اين گردنبند را به عاريه مضمونه نمى گرفت نخستين زنهاشميه اى بود كه دست او را به عنوان دزد مى بريدم. اين سخن به گوش دختر آنحضرت رسيد به نزد پدر آمده و گفت:
💡 دختر جواب داد: آن را از بيت المال عاريه مضمونه گرفته ام، يعنى عاريه كردم و ضمانتدادم كه آن را پس بدهم. على (ع ) فوراً مسئول بيتالمال را حاضر كرد و فرمود: تو چه حقى داشتى اين را به دختر من بدهى ؟
💡 سپس فرمود: اگر دختر من اين گردنبند را به عاريه مضمونه نمى گرفت، نخستين زنهاشميه اى بود كه دست او را به عنوان دزد مى بريدم. اين سخن به گوش دختر آنحضرت رسيد به نزد پدر آمده و گفت: