اطلاق ثبوتی

[ویکی فقه] اطلاق ثبوتی به اطلاق به حسب عالم لحاظ و مقام ثبوت گفته می شود.
لحاظ اطلاق در دو مقام امکان پذیر است:۱. مقام ثبوت یا عالم واقع؛۲. مقام اثبات یا مقام اقامه دلیل.اطلاق ثبوتی به معنای عدم لحاظ قید در عالم واقع و ثبوت است؛ یعنی در عالم واقع قبل از بیان «دلیل لفظی» ماهیت بدون لحاظ هر گونه قیدی در نظر گرفته شود؛ برای مثال، متکلم مفهوم « رقبه » را بدون در نظر گرفتن قید «مؤمنه» و «کافره» در عالم ذهن و واقع، لحاظ کند. در تعیین نوع تقابل بین اطلاق و تقیید ثبوتی، دو دیدگاه وجود دارد:۱. تقابل تناقض، مثل: تقابل بصر و عدم بصر؛۲. تقابل عدم و ملکه، مثل: تقابل عمی و بصر.

💡 عوام الناس را نسناس خواندن هست لایق‌تر به‌خاصان‌خدا مخصوص این اطلاق ناس استی

💡 قضا چو دست تو را کرد بر جهان مطلق زحبس حادثه کردند ملک را اطلاق

💡 باد چون دید که اطلاق اسیران از تست نیز بر آب همی سلسله کی یارد کرد؟

💡 از همان ابتدا ایلیوشین تصمیم داشت از نسخه دو سرنشین ایل-۱ به عنوان هواگرد تهاجمی استفاده کند که از آوریل ۱۹۴۴ به آن ایل-۱۰ اطلاق شد.

💡 O كلمه ((بعوض )) به معناى پشه و ريشه ى آن از ((بعض )) مى باشد كه به جهت كوچكى جثّه به آن اطلاق شده است.(232)

💡 هست امروز به اطلاق دل من نگران که درین جنس ز احسان تو صد برگ و نواست