استهزاء مؤمنان

آن ملعون ازل و ابد با نديمان خود بر بساط قمار نشست و امام حسين عليه السلام را باپدر و جد بزرگوارش ياد مى كرد و به ياد ايشان استهزاء مى نمود. پس هروقت برحريفش زيادى مى كرد شرب را برمى داشت و سه بار به او مى داد و زيادى آن را پشتطشت از زمين مى ريخت.

تـعـبـيـر بـه بـشارت در مورد مومنان دليلش روشن است، ولى در مورد افراد بى ايمان وطغيانگر در حقيقت يكنوع استهزاء است، و يا بشارتى است براى مومنان كه دشمنانشان بهچنين سرنوشتى گرفتار مى شوند.

اعم از اينكه از صميم قلب و ايمان درونى باشد، و يا تنها گفتار بدون ايمان درونى، وكـافـر شـدنـشـان بـديـن جـهـت بوده باشد كه اعمالى نظير استهزاء به دين خدا، و يا ردبـعـضـى از احـكـام آن مـرتـكـب شـده باشند، و نتيجه اش خروج ايمان - اگر واقعا ايمانداشته اند - از دلهايشان بوده.

آنها در بين راه سوسمارى را صيد كردند و عمرو بن حريث از روى استهزاء دست سوسماررا بالا گرفت و گفت: اين اميرالمؤمنين است با او بيعت كنيد، آن هفت نفر با او بيعت كردند،خود عمرو نيز هشتمى بود.

در جمله (انسجد لما تاءمرنا) باز كلمه (ما) را تكرار كردند و اين براى اين است كهبفهمانند بر استكبار خود پافشارى دارند و اگر گفتند: آيا سجده كنيم به چيزى كه توبه ما دستور مى دهى ؟ منظورشان ريشخند و استهزاء بهرسول خدا (صلى الله عليه و آله ) بوده، و خواسته اند بگويند مگر تو كيستى كه مادستوراتت را اطاعت كنيم ؟

در جواب مى گوييم سوالات امت هاى سابق بر امت مسيح و همچنين رفتار سركشان قومرسول الله (صلى الله عليه و آله ) و رفتار يهودى هاى معاصر آن جناب خيلى بدتر وبه مقام پروردگار اهانت آميزتر بود، بلكه آنان انبياء خود را مسخره و استهزاء مىكردند، تا چه رسد به بى ادبى در كلام.