گدازگر

لغت نامه دهخدا

گدازگر. [ گ ُ گ َ ] ( ص مرکب ) نام صنفی که در معادن مس استخراج مس کنند. سباک.

جمله سازی با گدازگر

در استان روگالاند، صنعت الوار وچوب ۲٫۱ درصد از شاغلان صنایع، در سال ۲۰۱۹ را شامل شده‌است. صنعت صنعت الوار وچوب، به میزان قابل توجهی در شهرداری‌های منطقه یَرِن واقع شده‌است. صنعت پایه آهن و فلز، که ۲٫۴ درصد از اشتغال صنعتی دراستان روگالاند را در اختصاص خود دارد، تا حد زیادی تحت مدیریت کارخانه‌های هیدرو آلومینیوم در کارموی و صنعت گدازگری ساودا است که آلیاژهای آهن و فولاد را تولید می‌کنند. در یارپلند واقع در ساحل نیز فعالیت مهمی در این صنعت انجام می‌شود.
گدازگری فقط شامل ذوب فلز از سنگ معدنی آن نمی‌شود. بیشتر سنگ‌های معدنی ترکیبی شیمیایی از فلز با سایر عناصر هستند؛ مانند اکسیژن (به شکل اکسید)، گوگرد (به شکل سولفید) یا کربن و اکسیژن با هم (به شکل کربنات). برای استخراج فلز، کارگران باید این ترکیبات را تحت واکنش شیمیایی قرار دهند. درنتیجه گدازگری شامل استفاده از عوامل کاهنده مناسب برای ترکیب شدن با آن عوامل اکسید کننده و آزاد شدن فلز می‌شود.