کوربولون

لغت نامه دهخدا

کوربولون. [ کُرْ لُن ْ ] ( اِخ ) سردار رومی که در خدمت «کلود» و «نرون » بود. او پارتها را شکست داد و در سال 67 م. خودکشی کرد. ( از لاروس ).

جمله سازی با کوربولون

تیرداد پادشاه ارمنستان و کوربولون سرفرمانده کل سپاه رومی، که دو حریف بزرگ این جنگ طولانی بودند در «راندی» باهم ملاقات کردند و توانستند برمبنای شرایط زیر با هم به توافق برسند:
ارتش ارمنستان موفق شد شکستی جدی بر معاون سردار رومی کوربولون به نام «پاکتیوس» [Pactius Orphitus] وارد آورد. پاکتیوس به رئیس خود کوربولون گزارش داده بود که ارمنی‌ها نمی‌توانند خودشان را خوب نگاه دارند و همین فرصت خوبی است برای اینکه یک حمله غافلگیرانه به آنان بشود؛ و بر خلاف نظرات کوربولون درصدد برآمد که نقشه خود را اجرا کند. این بود که دست به حمله زد و به عقب رانده شد، و نیروهای کمکی هم که کوربولون به یاری او فرستاده بود دچار شکست شدند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال راز فال راز فال تاروت فال تاروت فال مارگاریتا فال مارگاریتا فال انگلیسی فال انگلیسی