لغت نامه دهخدا
قباطی. [ ق َ / ق َب ْ با ] ( اِخ ) ناحیه ای بود در سرمن رای. فراهم آمدنگاه اهل فساد. ( منتهی الارب ).
قباطی. [ ق َ / ق َب ْ با ] ( اِخ ) ناحیه ای بود در سرمن رای. فراهم آمدنگاه اهل فساد. ( منتهی الارب ).
💡 پردههای کعبه در طول دوران با پارچههای مختلفی از جمله پارچههای پشمی، چرمی، حصیری، راهراه یمنی، حریر، ملا، قباطی مصری، پنبهای عراقی و با رنگهای مختلف مانند پارچههای دیبای قرمز، سفید، زرد، سبز و مشکی تهیه میشده است. جنس این پرده از حریر خالص و طبیعی و رنگ آن سیاه است و به شیوه ژاکارد، بر روی آن عبارت «لا اله الا الله»، «محمد رسول الله»، «الله جل جلاله»، «سبحان الله و بحمده»، «سبحان الله العظیم»، «یا حنان» و «یا منان» به شکل عدد هفت و به طور پیوسته در سراسر کعبه تکرار شده است.