دعای علقمه

دعای علقمه، از دعاهای مشهور و پرمحتوا در سنت شیعی است که پس از زیارت عاشورا خوانده می‌شود. این دعا را شیخ طوسی، عالم برجسته‌ی شیعه، در کتاب ارزشمند «مصباح المتهجد» نقل کرده است. محتوای اصلی این دعا، بیان مقام والا و فضایل ائمه معصومین(علیهم‌السلام) است و به دلیل نقل از طریق راوی معتبر، «علقمة بن محمد حضرمی»، به این نام شهرت یافته است. برخی از محققان نیز با استناد به سندهای دیگر، آن را به صفوان نسبت داده و دعای صفوان خوانده‌اند، حال آنکه عده‌ای دیگر بدون اشاره به راوی، صرفاً آن را با عنوان دعای بعد از زیارت عاشورا می‌شناسند.

مضامین دعای علقمه، از معانی بلند عرفانی و جامع‌بودن در برآورده‌سازی حاجات دنیوی و اخروی به‌ویژه تأکید بر اصل اساسی «تولی و تبری» سرچشمه می‌گیرد. در آغاز این دعا، مؤمن با یادکردن خداوند متعال به وسیله‌ی صفات جلال و جمالش، دل را برای مناجات آماده می‌سازد. سپس با توسل به پنج تن آل عبا(علیهم‌السلام) و قسم دادن پروردگار به مقام آنان، ائمه(ع) را به عنوان شفیعان خود نزد خداوند قرار می‌دهد. این بخش، نشان‌دهنده‌ی جایگاه رفیع اهل بیت(ع) در نظام شفاعت و تقرب به خداست.

در ادامه، دعاکننده با بیان فضایل و منزلت امامان(ع)، از درگاه الهی درخواست می‌کند که بر پیامبر(ص) و خاندان پاکش درود فرستد، حاجاتش را برآورده سازد و او را از شر دشمنان حفظ کند. همچنین مؤمن از خدا می‌خواهد که این زیارت، آخرین زیارتش نباشد و هرگز بین او و خاندان رسول الله(ص) جدایی نیفتد. این درخواست‌ها نشان از علاقه‌ی عمیق معنوی و پیوند روحانی با اهل بیت(ع) دارد و هدف نهایی آن، رسیدن به رضایت الهی از طریق این پیوند است.

تصویر معنی دعای علقمه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] دعای علقمه دعایی است که پس از زیارت عاشورا می خوانند.این دعا را شیخ طوسی در مصباح المتهجد نقل کرده است و محتوای آن، بیان مقام و فضیلت امامان (ع) است.
این دعا چون از طریق علقمة بن محمد حضرمی نقل شده، به نام او مشهور است. بعضی از محققان این دعا را «دعای صفوان معروف به دعای علقمه» گفته اند و بعضی بدون نسبت دادن به راوی، آن را دعای بعد از زیارت عاشورا نامیده اند. این دعا را شیخ طوسی در کتاب مصباح المتهجد آورده است.
مضامین دعای علقمه
دعای علقمه مشتمل بر معانی بلند و جامع حوایج دنیوی و اخروی به خصوص تولی و تبری است. مؤمن در ابتدای این دعا، خداوند را با صفاتی یاد می کند، بعد خداوند را به پنج تن قسم می دهد و به خداوند توسل می جوید و ائمه را شفیع قرار می دهد. دعای علقمه مقام و فضیلت ائمه را بیان می کند و شخص مومن از خداوند می خواهد که به پیامبر(ص) و آل او صلوات بفرستد، حاجاتش را بر آورده سازد، از شر دشمنان نجات دهد،این زیارت را آخرین زیارت قرار ندهد و بین او و اهل بیت(ع) جدایی نیاندازد.
پیدایش دعای علقمه
صفوان بن مهران بعد از خواندن زیارت عاشورا دعای «
یا الله یا الله یا الله، یا مجیب دعوة المضطرین...» را خواند. سیف بن عمیره گوید که سؤال کردم از صفوان و گفتم که علقمه بن محمد این دعا را برای ما از حضرت باقر(ع) روایت نکرد بلکه همان زیارت را حدیث کرد. صفوان گفت که با امام صادق(ع) به این مکان وارد شدم، پس بجا آورد مثل آنچه را که ما بجا آوردیم در زیارت و دعا کرد به این دعا هنگام وداع بعد از اینکه دو رکعت نماز گذاشت، چنانچه ما نماز گذاشتیم و وداع کرد چنانچه ما وداع کردیم. پس صفوان گفت که حضرت صادق(ع) به من فرمود که مواظب باش این زیارت را و بخوان این دعا را و زیارت کن به آن پس بدرستیکه من ضامنم بر خدا برای هر که زیارت کند به این زیارت و دعا کند به این دعا از نزدیک یا دور اینکه زیارتش مقبول شود و سعیش مشکور و سلامش به آن حضرت برسد و محجوب نماند و حاجت او قضا شود از جانب خدای تعالی به هر مرتبه که خواهد برسد و او را نومید برنگرداند.ای صفوان یافتم این زیارت را به این ضمان از پدرم و پدرم از پدرش علی بن الحسین(ع) به همین ضمان و او از حسین(ع) به همین ضمان و حسین(ع) از برادرش حسن(ع) به همین ضمان و حسن از پدرش امیر المؤمنین(ع) با همین ضمان و امیر المؤمنین(ع) از رسول خدا(ص) با همین ضمان و رسول خدا(ص) از جبرئیل با همین ضمان و جبرئیل از خدای تعالی با همین ضمان و به تحقیق که خداوند عز و جل قسم خورده به ذات مقدس خود که هر که زیارت کند حسین(ع) را به این زیارت از نزدیک یا دور و دعا کند به این دعا قبول می کنم از او زیارت او را و می پذیرم از او خواهش او را به هر قدر که باشد و می دهم مسئلتش را پس بازنگردد از حضرت من با ناامیدی و خسار و بازش گردانم با چشم روشن به برآوردن حاجت و فوز به جنت و آزادی از دوزخ و قبول کنم شفاعت او را در حق هر کس که شفاعت کند.حضرت فرماید جز دشمن ما اهل بیت(ع) که در حق او قبول نشود، قسم خورده حق تعالی به این بر ذات اقدسش و گواه گرفته ما را بر آنچه که گواهی دادند به آن ملائکه ملکوت او پس جبرئیل گفت: یا رسول الله خدا فرستاده مرا به سوی تو به جهت سرور و بشارت تو و شادی و بشارت علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان از اولاد تو علیهم السلام تا روز قیامت پس مستمر و پاینده باد مسرت تو و مسرت علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان علیهم السلام و شیعه شما تا روز رستاخیز پس صفوان گفت که حضرت صادق(ع) به من فرمود ای صفوان هر گاه روی داد از برای تو به سوی خدای عز و جل حاجتی، پس زیارت کن به این زیارت از هر مکانی که بوده باشی و بخوان این دعا را و بخواه از پروردگار خود حاجتت را که برآورده شود از خدا و خدا خلاف نخواهد فرمود وعده خود را بر رسول خود به جود و امتنان خویش و الحمد لله.
[ویکی شیعه] دعای عَلْقَمه دعایی است که پس از زیارت عاشورا خوانده می شود. این دعا را صفوان بن مهران از امام صادق(ع) نقل می کند؛ اما از آنجا که در پی حدیث زیارت عاشورا که راوی اش علقمه است آمده، به نام «دعای علقمه» مشهور شده است. بعضی نیز آن را دعای بعد از زیارت عاشورا نامیده اند.این دعا را شیخ طوسی در مصباح المتهجد نقل کرده و محتوای آن، بیان مقام و فضیلت امامان(ع) است. این دعا در کتاب مفاتیح الجنان بعد از دعای زیارت عاشورا آمده است.
بعضی از محققان این دعا را «دعای صفوان معروف به دعای علقمه» گفته اند و بعضی بدون نسبت دادن به راوی، آن را دعای بعد از زیارت عاشورا نامیده اند. به هر حال این دعا چون در پی حدیث زیارت عاشورا که راوی آن علقمه است آمده، به «دعای علقمه» شهرت یافته است.
دعای علقمه مشتمل بر معانی بلند و جامع حوایج دنیوی و اخروی به خصوص تولی و تبری است. خواننده در ابتدای این دعا، خداوند را با صفاتی یاد می کند، بعد خداوند را به پنج تن قسم می دهد و به خداوند توسل می جوید و ائمه را شفیع قرار می دهد. دعای علقمه مقام و فضیلت ائمه را بیان می کند و شخص مؤمن از خداوند می خواهد که به پیامبر(ص) و آل او صلوات بفرستد، حاجاتش را بر آورده سازد، از شر دشمنان نجات دهد،این زیارت را آخرین زیارت قرار ندهد و بین او و اهل بیت(ع) جدایی نیندازد.
گزارش محتوای نامناسب
حلما
تزویر
چیره
فال امروز