در اساطیر یونان، پسر پوزئیدون و آمفیتریت و پیام‌رسان اقیانوس‌ها محسوب می‌شود که در کاخی طلایی در ژرفای دریا سکونت داشت. این موجود افسانه‌ای، با نیم‌تنه‌ای انسانی و دمی ماهی‌مانند، به شکل یک مردماهی تصویر شده و در برخی روایات دارای پاهایی به‌شکل سم اسب و پوششی صدفی بر شانه‌هاست. تریتون سوار بر اسب‌ها و هیولاهای دریایی بر سطح امواج حرکت می‌کرد و با دمیدن در صدفی حلزونی‌شکل، امواج خروشان را آرام می‌ساخت.
از جنبه‌ی نجومی، بزرگ‌ترین قمر طبیعی سیارهٔ نپتون است که در ۱۰ اکتبر ۱۸۴۶ توسط ویلیام لاسل کشف شد. این قمر با قطری حدود ۲۷۰۰ کیلومتر، هفتمین قمر بزرگ سامانهٔ خورشیدی و تنها قمر با مدار پس‌رونده محسوب می‌شود. تریتون جهانی منجمد با میانگین دمای سطحی حدود ۴۰ کلوین (منفی ۲۳۰ درجه سانتی‌گراد) است که پوسته‌ای از یخ‌های رنگین متشکل از آب، نیتروژن و متان آن را پوشانده است. با این وجود، فعالیت‌های زمین‌شناختی چشم‌گیری همچون فوران چشمه‌های آب‌گرم و تشکیل ابرهای نیتروژنی، پویایی شگفت‌انگیزی به این جرم آسمانی بخشیده است.
سطح جوان و کم‌دهانهٔ آن که نشان‌دهنده‌ی سنی کمتر از ۱۰ میلیون سال است، پیوسته با فوران‌های سرد آتشفشانی از جنس آب و آمونیاک مایع بازسازی می‌شود. شواهد نشان می‌دهد تریتون احتمالاً در گذشته سیاره‌ای کوتوله بوده که مستقل از نپتون به دور خورشید در گردش بوده و سپس توسط گرانش این سیاره به دام افتاده است. این نظریه با توجه به شباهت اندازه و ترکیب تریتون به پلوتو و نیز حرکت مخالف مدار آن با چرخش نپتون تقویت می‌شود.
