بیضه‌ی اسلام، اصطلاحی فقهی و سیاسی است که به اساس و موجودیت اسلام اشاره دارد. در متون دینی و فقهی، از این مفهوم در مباحثی مانند جهاد و فقه سیاسی سخن به میان آمده و بر اهمیت حفظ آن تأکید شده است. بر اساس این دیدگاه، دفاع از کیان اسلام در مواقع تهدید و یورش دشمنان، از واجبات مهم الهی محسوب می‌شود و در موارد تزاحم با سایر احکام شرعی، اولویت دارد. حتی در شرایطی که موجودیت اسلام در خطر باشد، این دفاع بر همه‌ی مکلفان، اعم از زن و مرد، واجب است؛ هرچند که همراهی با حاکم جائر را به دنبال داشته باشد.
در دوران غیبت امام معصوم(ع)، مسئله‌ی دفاع از بیضه‌ی اسلام با پرسش‌ها و اختلاف‌نظرهایی مواجه است. یکی از این مباحث، آن است که آیا دفاع در این دوره، مشمول احکام خاص جهاد، مانند شهادت برای کشته‌شدگان در این راه، حرمت فرار از میدان نبرد و دیگر احکام مرتبط می‌شود یا خیر. دیدگاه‌های فقهی در این زمینه متفاوت است و برخی از فقها با استناد به ادله‌ی خاص، چنین احکامی را جاری می‌دانند، در حالی که دیگران قائل به تفصیل یا شرایط ویژه‌ای در این باره هستند.
با این حال، آنچه مسلم است، اهمیت بنیادین حفظ موجودیت اسلام در برابر تهدیدات خارجی و دشمنان است. این امر، وظیفه‌ای همگانی و فراتر از جنسیت یا جایگاه اجتماعی محسوب می‌شود و در منظومه‌ی فقه اسلامی، جایگاهی ویژه دارد. بنابراین، حتی در عصر غیبت، دفاع از کیان اسلام به عنوان یک اصل کلیدی مطرح بوده و بررسی دقیق احکام و شرایط آن، نیازمند رجوع به آراء تفصیلی فقها و منابع معتبر فقهی است.