در متون جغرافیایی و تاریخی ایران، از جمله کتاب حدود العالم، از طبسین به عنوان شهری در ناحیه‌ی گرمسیر خراسان یاد شده است. این شهر در میان بیابان واقع شده و اقتصاد آن متکی به کشت خرما بوده است. تأمین آب در این منطقه که از طریق قنات انجام می‌شده، نشان‌دهنده‌ی مهارت ساکنان آن در مدیریت منابع آبی در محیطی خشک است. در دوره‌ی معاصر، نام طبسین بر دهستانی در استان خراسان جنوبی باقی مانده است. این دهستان، طبق فرهنگ جغرافیایی ایران (جلد ۹)، در بخش شوسف شهرستان نهبندان و در ۱۳۰ هزارگزی جنوب شرقی شوسف قرار دارد. این منطقه که در مسیر شوسه‌ی عمومی مشهد به زاهدان واقع شده، دارای آب‌وهوایی گرم و کوهستانی (دامنه) بوده و جمعیت آن در زمان ثبت، ۹۶ نفر گزارش شده است. شغل اصلی ساکنان این ناحیه، فعالیت‌های کشاورزی و دامداری بوده و دسترسی به آن تنها از طریق راه‌های مالرو ممکن بوده است. این توصیفات، تداوم سبک زندگی مبتنی بر طبیعت در مناطق کم‌جمعیت و خشک ایران را نشان می‌دهد و گویای تطبیق‌پذیری ساکنان با شرایط محیطی است.
طبسین
لغت نامه دهخدا
طبسین. [ طَ ب َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان نهبندان بخش شوسف شهرستان بیرجند، واقع در 130هزارگزی جنوب خاوری شوسف و 7هزارگزی شمال شوسه عمومی مشهد به زاهدان. دامنه، گرمسیر، دارای 96 تن سکنه. شغل اهالی زراعت و مالداری. راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9 ).
جمله سازی با طبسین
طبسین پائین روستایی در دهستان بندان بخش مرکزی شهرستان نهبندان استان خراسان جنوبی ایران است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰ جمعیت این روستا ۸۲۷ نفر (در ۱۹۱ خانوار) بوده است.
سید حسین رئیس السادات در کتاب خویش تاریخ خراسان در سده نخست هجری طبسین را شامل طبس و کُرین می‌داند و می‌نویسد
