قصاص جراحت، که در اصطلاح فقهی به آن «قصاص عضو» نیز گفته میشود، یکی از انواع مجازاتهای مقرر در قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی ایران است که به موجب آن، فردی که به عمد به دیگری آسیب رسانده است، به مجازات مشابه همان آسیب محکوم میشود.
تعریف و مبنای قانونی
بر اساس ماده ۲۲۲ قانون مجازات اسلامی، قصاص به معنای مجازات مشابه به جنایت ارتکابی است که در دو نوع «قصاص نفس» (قتل) و «قصاص عضو» (جراحت) تقسیم میشود. در قصاص عضو، مجازات باید متناسب با نوع و شدت آسیب وارده باشد.
برای اجرای قصاص جراحت، شرایط زیر باید رعایت شود:
تساوی در مقدار جراحت: میزان آسیب وارده در قصاص باید مشابه با آسیب وارد شده باشد. به عبارت دیگر، طول، عرض و عمق جراحت باید برابر باشد.
عدم وجود خطر جانی: در صورتی که اجرای قصاص جراحت منجر به خطر جانی برای مجنیعلیه شود، قصاص ساقط میشود و به جای آن دیه پرداخت میگردد.
رضایت مجنیعلیه یا ولیدم: در صورتی که مجنیعلیه یا ولیدم از اجرای قصاص صرفنظر کنند، مجازات به دیه تبدیل میشود.
مواردی که قصاص جراحت ساقط است
بر اساس ماده ۴۰۱ قانون مجازات اسلامی، در مواردی مانند جراحتهای «مأمومه»، «دامغه»، «جائفه»، «هاشمه»، «منقله» و «شکستگی استخوان»، قصاص ساقط است و مرتکب به پرداخت دیه و تعزیر محکوم میشود.