اصطلاح «زی انگیزی» (به انگلیسی: biostimulation) در شاخه‌های مهندسی محیط زیست و انرژی به فرایندی گفته می‌شود که طی آن با افزودن مواد مغذی، دهنده‌ها یا گیرنده‌های الکترون و گاهی رشدمایه‌های کمکی به یک محیط، جمعیت میکربی بومی خاص فعال و رشد می‌کند. هدف از این کار افزایش سرعت تجزیه زیستی مواد آلی یا آلاینده‌هاست.
در عمل، زی انگیزی به ویژه در پاک‌سازی محیط زیست، تصفیه فاضلاب و خاک آلوده کاربرد دارد. برای نمونه، اگر خاک یا آب آلوده به هیدروکربن باشد، با افزودن مواد مغذی مانند نیتروژن و فسفر یا منابع انرژی قابل استفاده برای میکروب‌ها، فعالیت میکروارگانیسم‌های تجزیه‌کننده افزایش یافته و سرعت شکستن آلاینده‌ها بیشتر می‌شود.
مزیت زی انگیزی نسبت به روش‌های شیمیایی یا فیزیکی این است که فرآیندی طبیعی و سازگار با محیط زیست محسوب می‌شود و می‌تواند آلاینده‌ها را به محصولاتی غیرمضر مانند CO₂، آب و مواد معدنی تجزیه کند. این روش همچنین باعث حفظ و تقویت جمعیت میکروبی بومی می‌شود، به جای اینکه میکروب‌های خارجی وارد محیط شوند.