سوره قیامت هفتاد و پنجمین سوره از قرآن کریم و یکی از سوره‌های مکی است که در جزء ۲۹ جای گرفته. این سوره به دلیل آغازش با سوگند خداوند به روز قیامت، به این نام خوانده می‌شود. محتوای اصلی این سوره بر قطعیت وقوع معاد و توصیف احوال روز قیامت متمرکز است. در این روز، انسان‌ها به دو گروه شاد و نورانی یا غمگین و افسرده تقسیم می‌شوند. همچنین تاکید می‌شود که انسان بر درون خود بصیر و از اعمال خویش آگاه است.
از آیات برجسته این سوره، آیه ۳ و ۴ است که نشان‌دهنده قدرت خداوند در بازسازی حتی استخوان‌های پوسیده در قیامت است و اشاره می‌کند که خداوند قادر است سرانگشتان را نیز دوباره بیافریند. این آیه به نقش منحصر به فرد اثر انگشت در شناسایی افراد اشاره دارد.
در فضیلت تلاوت این سوره، روایات متعددی از پیامبر (ص) آمده است: هرکس سوره قیامت را قرائت کند، من و جبرئیل برای او در روز قیامت شهادت می‌دهیم که به آن روز ایمان داشته است، و چهره‌اش در آن روز زیباتر و درخشان‌تر از سایرین خواهد بود. همچنین، این سوره با نام "لا أُقسِم" نیز شناخته می‌شود که برگرفته از عبارت ابتدایی آن است.
سوره قیامت دارای ۴۰ آیه بوده و بر اساس ترتیب نزول، سی‌ویکمین سوره قرآن است که پیش از سوره قارعه و پس از سوره همزه نازل شده است. البته قاریان کوفه، از جمله امام علی (ع)، تعداد آیات را ۴۰ شمرده‌اند، در حالی که در نقل‌های دیگر تعداد آیات ۳۹ ذکر شده است.
ابی بن کعب روایت کرده است که پیامبر (ص) فرمود: کسی که سوره قیامت را بخواند، من و جبرئیل برای او در قیامت شهادت می‌دهیم و چهره‌اش بین مردم درخشان‌تر خواهد بود. همچنین ابوبصیر از امام صادق (ع) نقل کرده که هرکسی به خواندن سوره "لا أُقسِم" ادامه دهد و به آن عمل کند، خداوند او را در روز قیامت با زیباترین چهره از قبر برخواهد انگیخت و موجبات شادی او را فراهم خواهد آورد.
در این سوره، موضوع اصلی قیامت کبری است که در چند بخش ارائه شده: ابتدا از وقوع قطعی آن خبر داده شده، سپس نشانه‌ها و رویدادهای مربوط به آن روز همراه با اجمالی از سرگذشت انسان توصیف می‌شود. مرگ به‌عنوان اولین مرحله حرکت به سوی قیامت معرفی می‌شود و در پایان، با استدلال به قدرت خداوند بر بازآفرینی عالم، تاکید می‌شود همانطور که خداوند قادر به خلقت نخستین بود، بر خلقت دوباره و برپایی قیامت نیز توانمند است.
