پیشینه و جایگاه علمی
علی‌اکبر دهخدا، مشهور به علامه دهخدا، در سال ۱۲۵۷ خورشیدی در تهران متولد شد و یکی از بزرگ‌ترین ادیبان و لغت‌شناسان ایران به شمار می‌رود. او علوم قدیمه و جدید را نزد استادان برجسته فراگرفت و در ادبیات، زبان فرانسه، حقوق و علوم سیاسی تسلط یافت. دهخدا با دانش گسترده خود، علاوه بر فعالیت‌های علمی، در تربیت ادبی و توسعه فرهنگ فارسی نقش بسزایی داشت.
فعالیت‌های روزنامه‌نگاری و سیاسی
با آغاز مشروطیت، دهخدا روزنامه «صور اسرافیل» را منتشر کرد و ستون طنز «چرند و پرند» را نوشت که سبک ساده‌نویسی و طنز در ادبیات معاصر ایران را پایه‌گذاری کرد. او با مقالات انتقادی خود علیه فساد و سوءمدیریت‌های زمان، نقشی مؤثر در شکل‌دهی افکار عمومی ایفا نمود و به همین دلیل به دستور محمدعلی شاه دستگیر و به تبعید فرستاده شد. فعالیت‌های او در خارج نیز ادامه یافت و آثارش در تقویت فرهنگ و مطبوعات ایران مؤثر بود.
خدمات فرهنگی و میراث ماندگار
دهخدا بیش از چهل سال را صرف تدوین «لغتنامه بزرگ فارسی» کرد؛ کتابی شامل تمامی واژگان زبان فارسی با معانی دقیق، اشعار و اطلاعات تکمیلی که در بیش از پنجاه جلد منتشر شده است. او پس از بازگشت از تبعید، مدتی نماینده مجلس شورای ملی بود و تا پایان عمر به پژوهش و کارهای فرهنگی پرداخت. علامه دهخدا در هفتم اسفند ۱۳۳۴ خورشیدی در تهران درگذشت و در مقبره خانوادگی در ابن‌بابویه به خاک سپرده شد، و میراث او همچنان پایه‌ای ماندگار در زبان و ادب فارسی است.
