جلد گر

لغت نامه دهخدا

جلدگر. [ ج ِ گ َ ] ( ص مرکب ) ترجمه صَحّاف. ( از آنندراج ). کسی که پیشه او جلد ساختن و جلد کردن دفتر و کتاب است.

جمله سازی با جلد گر

اطوار ظهور تو بود ظاهر و باطن بر ظاهر تن جلدی و در باطن آن مخ
محمدعلی سفری، قلم و سیاست، جلد اول، چاپ اول، تهران، نشر نامک، ۱۳۷۱.
جلد اول ۹۳ صفحه مقدمه و ۶۳۸ صفحه متن کتاب را دربردارد.
از این زور آزمائی سودشان چیست گناه جلد خون آلودشان چیست؟
هین برو جلدی مکن سودا مپز که نتان پیمود کیوان را بگز