گدائی سلطان

گر گدائی کنی تو از سلطان پادشاهی کنی چو شاه جهان

این سخت نیایدت که میباید بود سلطان بچه‌ای را به گدائی قانع

زین سپس ما و گدایان سر کوی غمت که گدائی درت ملکت سلطان ارزد

خود گدائی را کجا باشد مجال اندر آن حضرت که آن سلطان بود

زین گدائی بر ایاز آشفته شد این سخن در پیش سلطان گفته شد

گدائی درت ما را بسی بهتر بود یا را ز سلطانی عالم و زبهشت جاودانی هم