کی نشین

کی نشین. [ ک َ / ک ِ ن ِ ] ( نف مرکب ) آنکه بر جای کیان نشیند. آنکه جانشین شاهان بزرگ است:
سزد گر بود نام او کی پشین
که هم کی نشان است و هم کی نشین.نظامی ( اقبالنامه چ وحید ص 31 ).
کی نشین. [ ک َ / ک ِ ن ِ ] ( اِخ ) مصحف کی پشین است. ( مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی تألیف معین ص 352 ). رجوع به کی پشین شود.

مصحف کی پشین است ٠

💡 حیران گلاب وگلم از بهر چه گردید آن پرده نشین این سر بازار نشسته

💡 دست ستم به گوشه نشینان نمیرسد تا حلقه بود زور ندید از کسی کمان

💡 نه ایمنند ز تو طایران سدره نشین چنین که حلقه زلفت نهاد دام فریب

💡 بزمی چنان که گوئی جبریل هم بعرش هرگز نیافته است چنین جای دل نشین

💡 تهدید قبایل مختلف استپ نشین از جانب شرق و شمال شرق اروپا، قبایل مختلف