کوزه رش

تشنه دیدی به سرش کوزه تهمت بشکانند شهریارا تو بدان تشنه جان سوخته مانی

زداه ریزه‌ام آکنده خانه‌ایست چو گور همه دو دست به هم برنهاده چون کوزه

از شوق سفال سگ کوی تو همه عمر در کوی وفا خاک ره کوزه گرانم

خالی نشود خیالت از چشم ترم در کوزه تو را بینم اگر آب خورم

من دیدم اگر ندید هر بی‌بصری، خاک پدرم در کف هر کوزه‌گری.

بی تب و تاب به مخمور شرابی نرسد تا به آتش نرود کوزه به آبی نرسد