چنگ و چلب

چنگ و چلب. [ چ َ گ ُ چ َ ل َ ] ( ترکیب عطفی، اِ مرکب ) ظاهراً بمعنی شور و غوغا و هیاهو و امثال آن است:
می زدگان را گلاب باشد قطره شراب
باشد بوی بخور بوی بخار کباب.
آخته چنگ و چلب ساخته چنگ و رباب
دیده بشکرلبان گوش بشکرتوین.منوچهری.رجوع به چلب شود.

💡 حجره را از نو آراسته و ساخته‌ام خیز کآماده کنم چنگ و دف و رامشگر

💡 ز گوش خسرو آن زخم چنگ و نای برفت دلی ز سینه فغانهای زار می نرود

💡 صد ناله سوخت در دل و در بزم خود هنوز فریاد بخش چنگ و ربابم نمی کنی

💡 قدم خم شد چو چنگ و دارم امید که آرم تاری از زلف تو در چنگ

💡 برگیر چنگ و جام درده صلای عام خوشتر از آن‌ کدام بهتر ازین چه‌کار

💡 هر نفسم چنگ و نی از تو پیامی دهد پی نبرد هر کسی رمز اشارات را