در قرآن کریم، موضوع پیمان‌بستن با دشمنان اسلام با دقت و شرایط خاصی بیان شده است. مسئولیت انعقاد پیمانهای نظامی با دشمنان جنگ‌افروز، در حوزه اختیارات رهبر حکومت اسلامی است و این امری است که به عهده او می‌باشد. آیات قرآن بر این موضوع تأکید دارند که پیامبر اسلام(ص) به عنوان رهبر مسلمانان، مسئولیت بستن پیمان‌ها را بر عهده داشته است.
جامعه اسلامی موظف است به پیمانهای نظامی خود با دشمنان وفادار بماند، مگر در مواردی که طرف مقابل پیمان را نقض کند. در چنین شرایطی، قرآن دستور می‌دهد که با آنان مقابله به مثل شود. با این حال، استثنایی نیز در این زمینه وجود دارد؛ کسانی که با مسلمانان پیمان بسته‌اند یا گروه‌هایی که میان آنان و مسلمانان قرارداد صلح برقرار است، از این حکم مستثنی هستند و جان و حقوق آنان محترم شمرده می‌شود.
در تفسیر آیات مربوط به پیمان‌ها، روایاتی از امام باقر(ع) نقل شده که مصداق این پیمان‌ها را افرادی مانند هلال بن عَویمر سلمی یا بنی مدلج می‌دانند. این افراد با پیامبر(ص) پیمان بستند که متعرض یکدیگر نشوند و در امان باشند. این موارد نشان‌دهنده اهمیت رعایت پیمان‌ها و احترام به تعهدات در اسلام است، حتی اگر با دشمنان منعقد شده باشد.
