پاداش صالح

[ویکی فقه] پاداش صالح (قرآن). حضرت صالح (علیه السلام) از مردم جهت رسالتش پاداشی نخواست و خداوند پاداش رسالتش را به او اعطا کرد.
•• اعلام صالح (علیه السلام) در نخواستن پاداش از مردم، در مقابل رسالت خویش:إذ قال لهم أخوهم صلح ألاتتّقون • وما أسلکم علیه من أجر إن أجرى إلّاعلى ربّ العلمین.
شعراء/سوره۲۶، آیه۱۴۲.
۱. ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۱۴۲.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۹۱، برگرفته از مقاله «پاداش صالح».
...

💡 يكى از صالحان، (ابوسهل زجاجى ) را به ظاهرى نيكو به خواب ديد كه مى گفت:(بوعيدالابد) و او بوسهل را پرسيد: چگونه اى ؟ گفت: كار را از آن چه مى پنداشتيم،آسان تر يافتيم. و خدايش پاداش نيك دهد! كه ابوسعيد ابوالخير چه نيكو گفته است:

💡 و در جاى ديگر مى خوانيم: فاما الذين آمنوا و عملوا الصالحات فيوفيهم اجورهم ويزيدهم من فضله: (اما كسانى كه ايمان آوردند وعمل صالح انجام دادند خداوند پاداش آنها را بطوركامل مى دهد و از فضل و كرم خود نيز بر آن مى افزايد (سوره نساء آيه 127).

💡 و مؤ منان راستين را كه پيوسته عمل صالح انجام مى دهند بشارت دهد كه پاداش بزرگ ونيكوئى در انتظار آنها است (و يبشر المؤ منين الذين يعملون الصالحات ان لهم اجرا حسنا).

💡 در آيـات بـعـد بـا اسـتـفـاده از (روش مـقـابـله )حـال مـؤ منان صالح را بيان مى كند تا از طريق مقايسه، وضع هر دو گروه كاملا مشخص ‍شود، و در اينجا پنج نوع پاداش آنها را بازگو مى كند:

💡 آرى، اين طايفه با طايفه اى كه هم ايمان دارند و همعمل صالح، در اين جهت شركت دارند كه خدا به پاداش اينكه ايمان آوردند ايشان را برحق پايدار مى نمايد، همچنانكه فرمود: (و بشر الّذين آمنوا ان لهم قدم صدق عند ربهم) و نيز فرمود: (يثبت اللّه الّذين آمنوا بالقول الثابت فى الحيوة الدنيا و فى الاخرة).

💡 يادآورى بنده نسبت به خداوند يا نعمت هاى او محفوف به دو ذكر الهى است؛ يعنىاول خداوند به ياد بنده و به او لطف مى كند، آنگاه بنده به ياد خداوند بوده و او را مىستايد، سپس خداوند به ياد او بوده و پاداش ‍ مناسب را به وى عطا مى كند. ايناصل كه همه توفيق هاى بشر محفوف به دو لطف الهى است، در نوشتار بسيارى ازبزرگان سلف به عنوان ميراثى كلامى و تفسيرى به خلف صالح آنان رسيده است.