ناخن به دندان

چشمم از نیش مکافات ز بس ترسیده است زهره ام نیست که ناخن به رگ تار کشم

می زند همسایه معشوق هم ناخن به دل گر نسازد گل به ما، با خار می سازیم ما

می زند ناخن به داغ عشق،سیر لاله زار شاخ وبرگی می دهد دیوانگی را نو بهار

می زند ناخن به دل خار سر دیوار تو چون تماشایی نظر بردارد از گلزار تو؟

تا به خاک افتاد صائب سایه بالای او می زند ناخن به دل خاری که آرد سر برون

ناخن به دل شکستم و غم ره به در نیافت سنگ است بیستون و مرا تیشه شیشه است