میهمان خان

کلمه‌ی «میهمان‌خان» در فارسی به معنای مکانی است که برای پذیرایی و اسکان میهمانان ساخته شده است. این واژه در متون تاریخی و فرهنگی ایران بیشتر به اتاق‌ها یا تالارهایی اشاره دارد که میزبانان در آن‌ها مهمانان خود را به صورت موقت می‌پذیرفتند و امکانات اقامتی و رفاهی لازم را برای آنان فراهم می‌کردند. میهمان‌خان می‌تواند شامل اتاق‌های مخصوص، فضای نشیمن، حیاط و گاهی محل تهیه غذا باشد تا میهمانان راحت و با احترام پذیرایی شوند. این اصطلاح معمولاً در شهرها و روستاهای قدیم کاربرد داشته و بخشی از فرهنگ مهمان‌نوازی ایرانی را نشان می‌دهد. طراحی و ساخت میهمان‌خان‌ها متناسب با سنت‌های محلی و سطح اجتماعی میزبان بوده است و گاهی به شکل عمومی برای پذیرایی از مسافران و زائران ساخته می‌شده است. در برخی منابع، میهمان‌خان‌ها با مسافرخانه‌ها یا کاروانسراها مقایسه شده‌اند، اما غالباً کوچک‌تر و خصوصی‌تر بوده‌اند. هم‌معنی‌های آن شامل خانه میهمان، مکان پذیرایی و اقامتگاه موقت میهمان است.