میان پایه بر

{straddle carrier} [حمل ونقل دریایی] بارکش میان تهی و چرخ داری که قادر است علاوه بر بارگیری و تخلیۀ بارگُنج ها آنها را در میان پایه های خود جا دهد و جابه جا کند

💡 پلان چهارطاقی خانه دیو، چلیپایی است که از جمله پلان رایج و شناخته شده در ساخت آتشکده و چهارتاقی‌های دوره ساسانی می‌باشد. فضای مرکزی چهارتاقی خانه دیو، دارای پلان مربع‌مستطیل ساده به ابعاد ۱۲/۴۶ در ۱۳/۲۹ متر، و گوشه‌های بنا نیز به سمت نقاط اصلی متمایل است. ورودی بنا در سمت شمال شرقی واقع شده و محور بنا با چهار جهت و به اندازه ۲۲ درجه میل غربی دارد. اتاق اصلی چهارتاق ۶/۶۰ متر مربع است. در طرف شمال‌شرقی چهارتاق یک راهرو یا دهلیز بسیار باریک وجود دارد که احتمالاً برای دسترسی به اتاق اصلی و همچنین محوطه جنوبی چهارطاق کاربرد داشته است. مصالح مورد استفاده در چهارتاقی خانه دیو همانند بسیاری از بناهای عصر ساسانی از لاشه‌سنگ و ملات گچ است. هر یک از پایه‌های چهارتاقی با استفاده از این مصالح ساخته شدند. در میان پایه‌ها ورودی‌هایی در چهار جهت اصلی قرار دارد که همانند بسیاری از چهارتاقی‌های این عصر به راهرو طواف پشت جرزها مرتبط می‌شوند. متأسفانه از پوشش سقف بنا جز بخشی از منطقه انتقالی که با شیوه گوشوارسازی فیلپوش انجام شده و اکنون در بخش فوقانی پایه شرقی چهارتاقی قابل رؤیت می‌باشد، چیزی باقی نمانده است. بر پایه پژوهشی که توسط چهار تن از استادان باستان‌شناسی ایرانی انجام شده و با نظر به پلان و فضاهای مکشوفه؛ آتشی در درجه اهمیت آتش آدران یا آتش محلی، در این چهارتاقی شعله‌ور می‌شده است. بر مبنای تعلیمات زرتشتی، تنها موبدان اجازه ورود به حریم این آتش را داشته و دیگر نیایش‌کنندگان در جلو درگاه‌ها، اتاق انتظار و راهروی طواف تجمع می‌کردند و از دور، ناظر بر انجام مراسم و سرودهایی بودند که توسط موبد یا موبدان خوانده می‌شد.