لغت نامه دهخدا
غنچه غنچه شدن. [ غ ُ چ َ / چ ِ غ ُ چ َ / چ ِ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) مانند غنچه شدن. غنچه وار گشتن:
بر لب دجله ز بس بوس لب نوش لبان
غنچه غنچه شده چون پشت فلک روی زمین.خاقانی.
غنچه غنچه شدن. [ غ ُ چ َ / چ ِ غ ُ چ َ / چ ِ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) مانند غنچه شدن. غنچه وار گشتن:
بر لب دجله ز بس بوس لب نوش لبان
غنچه غنچه شده چون پشت فلک روی زمین.خاقانی.
( مصدر ) مانند غنچه شدن غنچه وار گشتن.
💡 بر لب دجله ز بس نوش لب نوشلبان غنچه غنچه شده چون پشت فلک روی زمی
💡 جایی که از لب تو باران بوسه بارد دل غنچه غنچه خیزد، جان خوشه خوشه روید