سوزن گرم کن

گرم کن ای شیر تک چند گریزی چو سگ جلوه کن ای ماه رو چند کنی روی پوش

تا بکی در چاه کنعان اسیر و دردمند گرم کن ای یوسف مصری زنو بازار خویش

گرم کن هنگامه افسردگان خاک را تا سرت گرم است چون خورشید از جام نشاط

ترک حیا و شرم کن پشت مراد گرم کن پشت من و پناه من خویش من و تبار من

عشق ما پرتو ندارد ما چراغ مرده‌ایم گرم کن هنگامهٔ دیگر که ما افسرده‌ایم