خیمه گاه امام حسین علیه‌السلام به محلی گفته می‌شود که خیمه‌ها و چادرهای سیدالشهداء و یاران وفادارش در کربلا برپا بوده است. این مکان نه تنها جنبه تاریخی دارد، بلکه از نظر زیارتی و معنوی نیز اهمیت ویژه‌ای دارد و شیعیان برای زیارت، تبرک و ادای نذر به آن مراجعه می‌کنند.
چیدمان خیمه‌ها در واقعه کربلا به صورت نعل اسبی بوده تا امنیت بیشتری برای امام و یارانش فراهم شود. خندق‌هایی در پشت خیمه‌ها حفر شد تا از حمله دشمن جلوگیری کند. خیمه اصلی متعلق به امام حسین علیه‌السلام بود و بزرگ‌ترین و مهم‌ترین محل جلسات و تصمیم‌گیری‌ها در میان سپاه ایشان به شمار می‌رفت.
نخستین بنای کوچک در محل خیمه گاه در قرن دهم هجری توسط عبدالمؤمن دده ساخته شد و اطراف آن نخلستانی شکل گرفت. در دوره‌های بعدی، به ویژه در زمان ناصرالدین شاه، خیمه گاه مرمت و بازسازی شد و حتی برای اقامت شاه ایران بنایی نیز در آن احداث گردید. امروزه این مکان در جنوب غربی حرم امام حسین علیه‌السلام واقع شده و یکی از اماکن زیارتی مهم کربلا محسوب می‌شود.