حوا در بهشت ادم

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حوا در بهشت آدم (قرآن). حضرت آدم و همسرش حوا به فرمان خداوند در بهشت ساکن شدند.
خدا به سکونت حوا (علیهاالسّلام) در بهشت آدم فرمان داد.«وقلنا یـــادم اسکن انت وزوجک الجنة...؛ و گفتیم: ای آدم! تو با همسرت در بهشت سکونت کن؛ و از (نعمتهای) آن، از هر جا می خواهید، گوارا بخورید؛ (اما) نزدیک این درخت نشوید؛ که از ستمگران خواهید شد».«ویــادم اسکن انت وزوجک الجنة...؛ و ای آدم! تو و همسرت در بهشت ساکن شوید! و از هر جا که خواستید، بخورید! اما به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود».طبق صریح آیات فوق حضرت آدم و همسرش حوا در بهشت ساکن شدند.
متنعم بودن حوا در بهشت
استفاده از تمام خوراکیهای بهشت آدم (علیه السلام)، غیر از درخت ممنوع، امری مباح بر حوا (علیهاالسّلام) بود.«وقلنا یـــادم اسکن انت وزوجک الجنة وکلا منها رغدا حیث شئتما ولا تقربا هـذه الشجرة...» «ویــادم اسکن انت وزوجک الجنة فکلا من حیث شئتما ولا تقربا هـذه الشجرة...؛ و ای آدم! تو و همسرت در بهشت ساکن شوید! و از هر جا که خواستید، بخورید! اما به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود».عبارت فکلا من حیث شئتما نشان از متنعم بودن آدم و حوا در بهشت است.
تکلیف الهی در بهشت آدم
حوا (علیهاالسّلام) در بهشت، به انجام دادن تکلیف الهی ملزم بود.«فقلنا یــادم ان هـذا عدو لک ولزوجک فلا یخرجنکما من الجنة فتشقی؛ پس گفتیم: ای آدم! این (ابلیس) دشمن تو و (دشمن) همسر توست! مبادا شما را از بهشت بیرون کند؛ که به زحمت و رنج خواهی افتاد».
اخراج حوا از بهشت
...

جمله سازی با حوا در بهشت ادم

دمی که نه حوا در آن گنجد نه آدم. گر من آن دم بیابم چون من کیست، بیچاره زنده‌ای که بی‌نفسش میباید زیست. همه خلق زنده از مرده میراث برد مگر این طائفه که مرده از زنده میراث برد.
در حالى كه تورات ساختگى ميگويد: آدم و حوا در آن موقع، كاملا برهنه بودند ولىزشتى آنرا درك نمى كردند، و هنگامى كه از درخت ممنوع كه درخت علم و دانش ! بود خوردندچشم خردشان باز شد، و خود را برهنه ديدند و از زشتى اين حالت آگاه شدند!
بستانى كه آدم و حوا در آن قرار گرفتند و شيطان آنها را اغوا نموده جنت خلد و بهشتموعود كه مقر اهل طاعت است نبوده تا گفته شود چگونه شيطانداخل بهشت شد و كلينى و صدوق و قمى از حضرت صادق ( عليه السّلام ) روايت كرده اندكه فرمود: ((بوستانى كه آدم در آن بود از بوستانهاى دنيا بود كه آفتاب و مهتاب برآن مى تابيد و اگر از بوستانهاى آخرت يا بهشت موعود بود، هر آينه آدم از آن راندهنمى شد)).(51)
پس از هبوط و استقرار آدم و حوا در زمين و نيز هبوط شيطان و تحكيم عداوت بين او و انسان، ضرورت وحى و دين و نحوه موضع گيرى انسان ها در برابر آن مطرح مى شود. از اينرو در دو آيه فوق، هم به آغاز شريعت و دين پس از هبوط به زمين، اشاره شده و همبهدوگانگى موضع گيرى انسان ها و در نتيجه هدايت يك گروه و ضلالت گروه ديگر و درنهايت سعادت هدايت يافتگان و شقاوت كافران و تكذيب كنندگان مطرح شده است.
صورت اول آنكه: حوا در هر نوبت باردارى، دو فرزند كه يكى پسر و يكى دختربدنيا مى آورد و وقتى آنها به سن بلوغ رسيدند، پسرى كه از نوبتاول بود با دخترى كه از نوبت دوم بود و پسر نوبت دوم با دختر نوبتاول ازدواج كردند.