در قرآن به مواردی اشاره شده که برخی از یهودیان علیه مسلمانان دست به جاسوسی می‌زدند. این افراد ظاهراً با زبان اظهار ایمان می‌کردند، اما در واقع قلبشان ایمان نداشت و هدفشان پیدا کردن بهانه‌ای برای مخالفت و تخریب پیامبر و جامعه مسلمانان بود. قرآن این رفتار را به عنوان نوعی نیرنگ و خیانت توصیف می‌کند که موجب گمراهی دیگران و ایجاد مشکلات برای مسلمانان می‌شد.
این جاسوسی‌ها معمولاً شامل شنیدن سخنان پیامبر و سپس تحریف یا استفاده از آنها برای رسیدن به اهداف شخصی و گروهی بود. در واقع، آنان اطلاعات را جمع‌آوری و به کسانی منتقل می‌کردند که قصد مقابله با پیامبر و آموزه‌های اسلامی را داشتند. قرآن با بیان این موارد، هشدار می‌دهد که انسان‌ها باید مراقب کسانی باشند که ظاهر دینی دارند اما در عمل به دشمنی و نیرنگ می‌پردازند.
این آیات همچنین نشان می‌دهند که چنین افرادی در نهایت مورد بازخواست الهی قرار می‌گیرند و رسوایی و مجازات آنها هم در دنیا و هم در آخرت حتمی است. از این رو، قرآن این رفتار را نه تنها از نظر اخلاقی ناپسند می‌داند، بلکه هشدار می‌دهد که دلی که به این گونه خیانت‌ها آلوده شده، پاک نمی‌شود و عواقب سنگینی در پی خواهد داشت.
