[ویکی فقه] تعارض حقیقت و مجاز، تنافی میان احتمال حمل لفظ بر معنای حقیقی یا مجازی را می گویند. تعارض حقیقت و مجاز، به معنای تردید در حمل لفظی بر معنای حقیقی و یا معنای مجازی آن است، مانند آن که شخص با شنیدن جمله: «رایت اسدا» تردید می کند که آیا لفظ «اسد» در معنای حقیقی خود (حیوان درنده) به کار رفته است یا در معنای مجازی آن (مرد شجاع). حکم در تعارض حقیقت و مجاز، معنای حقیقی بر معنای مجازی مقدم است.
جمله سازی با تعارض حقیقت و مجاز
از فیلمها یا برنامههای تلویزیونی که وی در آن نقش داشتهاست میتوان به آناتومی، با اشکهای گرمم، به دنبال حقیقت و درک اشاره کرد.
موفقیت شبکه جهانی الکوثر درجشنوارههای فیلم فجر، جشنواره الغدیر عراق، اتحادیه رادیو و تلویزیونها، سینما حقیقت و جشنواره جام جم
کشش ذاتی بدون هیچ تقلید و غرضی از حقیقت و عینیت انسان ناشی میگردد، کسی که حق را میخواهد حق میشود (ص ۴۶) اناالحق گفتن عارف از آن است که اویی نمانده، سیرفی اللّه پایانی ندارد:
و گفت: وامی ام نیک بالای حق یعنی همگی من آنچه هست در حق محو است به حقیقت و آنچه مانده است خیال است.
حقیقت و راستی خاصیتی است برای اشاره به اصل هر چیز استفاده میشود.
خسرو تویی حقیقت و شیرین منم یقین ورنه ز گفت و گوی نظامی حکایتست