لغت نامه دهخدا بیهوده خواری. [ دَ / دِ خوا / خا ] ( حامص مرکب ) حالت و کیفیت و صفت بیهوده خوار. کنایه از اسراف وخرج بیجا کردن. ( ناظم الاطباء ). اسراف و ولخرجی و هرزه خرجی. تبذیر. باددستی. ( ناظم الاطباء ): چنان نیز یکسر مپرداز گنج که آیی ز بیهوده خواری برنج.نظامی.|| اوباشی. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی حالت و کیفیت و صفت بیهوده خوار. کنایه از اسراف و خرج بیجا کردن. اسراف و ولخرجی و هرزه خرجی. تبذیر. باد دستی.