بنه بستن

لغت نامه دهخدا

بنه بستن. [ ب ُ ن َ / ن ِب َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از کوچ کردن و سفر کردن. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( رشیدی ) ( ناظم الاطباء ). سفر کردن. ( غیاث ) ( آنندراج ) ( فرهنگ فارسی معین ):
بنه بست زین کوی هفتاد راه
به هفتم فلک برزده بارگاه.نظامی.