دانشنامه اسلامی
بالغ اسم فاعل از مصدر بلوغ به معنای وصول و رسیدن است. برخی حقیقت معنای بلوغ را رسیدن به حدّ اعلا و مرتبه نهایی مقصد دانسته و بدین ترتیب میان آن و « وصول » فرق گذاشته اند.
بالغ در قرآن
«بالغ» از اسمای الهی و در قرآن کریم تنها یک بار به کار رفته است: «... اِنَّ اللّهَ بلِغُ اَمرِه». بر اساس بیش تر قرائات (بالغٌ أمرَه و بالغُ أمرِه) «أمر» در این آیه مفعول «بالغ» و «بالغ» از اوصاف خداوند است. ولی طبق قرائتی شاذ (بالغٌ أمرُه)، «بالغ» وصف، امر الهی و به معنای نافذ بودن امر خدا خواهد بود. در حالی که در صورت نخست آیه بدین معناست که خداوند به امر خویش می رسد.
نظر مفسران
مفسران امر را در این آیه، تکوینی دانسته و در توضیح این بخش از آیه گفته اند: خداوند به آنچه اراده کرده می رسد و از محقق ساختن هیچ مطلوبی عاجز نیست و هیچ کس نمی تواند او را از تحقق آنچه اراده کرده باز دارد.، زیرا هر شأنی از شئون صنع و ایجاد از مصادیق امر الهی است و خداوند بر امر خویش غالب و آن امر مغلوب خداست و گزیری جز اطاعت از او ندارد: «واللّهُ غالِبٌ عَلی اَمرِه»،
مشیت خداوند
...