باریک ابرو

لغت نامه دهخدا

باریک ابرو. ( اَ ) ( ص مرکب ) آنکه ابرویی باریک و کم پشت دارد. کشیده ابرو. اَزج. اَضرَط. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

آنکه ابروی باریک و کم پشت دارد

جمله سازی با باریک ابرو

همه باریک بین بودند چون مو که می خواندند بیت طاق ابرو
مردان با ریش بلند و سیاه، کمر باریک، و نگاه خیره در حالی که دستی بر شال کمر و دست دیگری بر قبضهٔ خنجر دارند، نمایانده شده‌اند؛ و زنان با چهرهٔ بیضی، ابروان پیوسته، چشمان سرمه کشیده و انگشتان حنا بسته در حالتی مخمور به تصویر درآمده‌اند.
ز غمزه تیر و از ابرو کمان‌ساز همه باریک‌بین و راست‌انداز
رخ نمودی، مردمان را چشم بر ابروی تست عید شد، باریک‌بینان دیده بر ماه نوند