بابل خواجه

دانشگاه‌ها و موسسات آموزشی ایران، همچون دانشگاه‌های صنعتی نوشیروانی بابل، خواجه نصیرالدین طوسی، شهید بهشتی، امیر کبیر، علامه طباطبایی، و الزهرا همچنان صحنه اعتراضات و تظاهرات بود. ویدیوها و گزارش‌های منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی نشان‌دهنده برخورد خشونت‌بار مأمورین امنیتی و لباس شخصی‌ها با دانشجویان معترض بوده‌است. دسترسی کاربران به اینترنت، شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها در نقاط مختلف ایران همچنان بسیار دشوار و فقط با استفاده از فیلترشکن و پروکسی امکان‌پذیر بوده‌است.

یکی از اصطلاحات فارسی باستان برای برده، «گرده»، به معنای برده (برده‌های) خانگی، بود. این اصطلاح در مکتوبات آرامیِ اَرشام، ساتراپ مصر در قرن پنجم پیش از میلاد، و در متون بابلی دورة هخامنشی، به صورت، «گرده / گردو»، و در اسناد ایلامی که از تخت جمشید به دست آمده به صورت، «کورتش» آمده‌است. این افراد کارگران اعضای خانواده سلطنتی و خانواد نجبای پارس در ایران و بابل و مصر بودند. در گذر زمان، معنای کلمه «کورتش» گسترش یافت و به مفهوم «کارگر» به کار رفت. در متن عیلامی کتیبه بیستون، «کورتش» معادل «مانیه» در فارسی باستان (در متنِ بابلی، به معنای کارگران مزدور) است. احتمالاً «مانیه» به معنای «برده خانگی» بوده‌است. بسیاری از بردگانی که برای نجبای هخامنشی و پارسی کار خانگی می‌کردند (مانند نانوایان، آشپزها، ساقیان، و خواجه‌سرایان)، نیز از بین نمایندگان ملت‌های شکست‌خورده گرفته می‌شدند. پارسی‌ها تعداد معینی از این بردگان را از بازار برده‌فروشان می‌خریدند. دانسته‌های ما دربارهٔ برده‌های تحت مالکیت خصوصی در ایران نادر و اتفاقی است. یک قرارداد بابلی خرید برده از تخت جمشید که سالم مانده، تاریخ دوره حکومت داریوش اول را دارد. اما طرفین قرارداد و خود برده، بابلی بوده‌اند.