ایه 1 سوره شعراء

آيات 109 و 127 و 145 و 164 و 180 سوره شعراء، همچنين آيات 29 و 51 سوره هود،و آيـه 72 سـوره يـونـس، و 47 سبا، بر اين معنى دلالت دارد بدون شك اين عدم مطالبهاجـر هـر گـونـه اتـهـامـى را از پيامبران راستين دفع مى كند بعلاوه مى توانند با آزادىكـامـل به كار خود ادامه دهند و قفل و بندهائى كه بر اثر رابطه مادى ممكن است بر زبانآنها گذاشته شود از بين مى رود.

به همين دليل قرآن مجيد در آخر سوره شعراء مى گويد: و الشعراء يتبعهم الغاوون:(شعراء كسانى هستند كه گمراهان از آنها پيروى مى كنند)!

1- سوره شعراء (26): 214: خويشان نزديك خود را (از عذاب الهى ) بترسان.

اين در حقيقت پاسخى است به تقاضاى ابراهيم كه در سوره شعراء آيه 84