اندوه کاه

لغت نامه دهخدا

اندوه کاه. [ اَ ه ْ ] ( نف مرکب ) کاهنده اندوه. کم کننده اندوه.

فرهنگ فارسی

کاهنده اندوه ٠ کم کننده اندوه

جمله سازی با اندوه کاه

بس که کاهیده بود از اندوه بود مانند کاه در پس کوه