الغدیر فی الکتاب العزیز

شاگردان می‌توانند بر اساس آنچه که مطالعه می‌کردند، انواع مختلفی از اجازه دریافت کنند. شش نوع عمومی اجازه؛ اجازه خاص، غیر خاص، عام، اجازه فی الکتاب، اجازه مکاتبه و اجازه تشریفاتی است. اجازه خاص بالاترین شکل اجازه‌ای است که یک شاگرد می‌تواند دریافت کند، زیرا بیان می‌کرد که یک شاگرد مجاز است در آن رشته به تأیید آن استاد تدریس کند. فرم غیر اختصاصی نام شاگرد و استاد را بدون ذکر موضوع آموخته شده بیان می‌کرد. اجازه عامه فقط نام معلمان را آورده و شاگردان را گروهی فهرست کرده‌است. اجازه‌ای که بر فلان کتاب داده شد، نشان می‌داد که طلبه کتاب را نزد مؤلف مطالعه کرده و توانسته کتاب را حفظ کند. هرگاه معلمی متنی را برای شاگردان خود می‌نوشت و می‌فرستاد و به آنان اجازه می‌داد که فقط آنچه را که نوشته بودند یاد دهند، اجازه می‌شد. در نهایت یک اجازه افتخاری به عنوان نوعی احترام به یک شخص برجسته داده شد، اما اینها از نظر اجازه دادن به شخص مذکور برای تدریس مطالب موضوع اهمیت چندانی نداشتند.