آسمان جل به طور کنایی به معنای فقر، آواره و بی‌خانمانی اشاره دارد. این اصطلاح به افرادی اطلاق می‌شود که به دلیل فقر و تنگدستی، تنها پوشششان آسمان است. فقر، که به عنوان تهیدستی یا تنگدستی نیز شناخته می‌شود، به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن فرد از نظر مالی و درآمدی به اندازه کافی برای تأمین نیازهای اساسی خود برخوردار نیست. این پدیده می‌تواند ناشی از عوامل و تأثیرات مختلف اجتماعی، اقتصادی و سیاسی باشد. آواره به فردی اطلاق می‌شود که برای مدت طولانی بی‌خانمان است و به عنوان ولگردی که از جایی به مکان دیگر می‌رود، شناخته می‌شود. این افراد معمولاً در طول سال به صورت پیاده سفر می‌کنند. واژه آواره در زبان فارسی به فردی اطلاق می‌شود که از مکانی طرد شده یا بدون سرپناه است. این واژه علاوه بر معانی لغوی خود، می‌تواند بار عاطفی و اجتماعی خاصی نیز به همراه داشته باشد.
اسمان جل
فرهنگ معین
جملاتی از کلمه اسمان جل
گفت: آن شيخى كه مى بينيد آن گوشه نشسته، او از من خيلى عالمتر و فاضل تر است و من امتحان كردم، خود من هم از او استفاده مى كنم، و اگر راستش را بخواهيد من و شما - همه با همديگر - بايد پاى درس او برويم، يااللّه كه ما رفتيم،خودش از جاى بلند شد و تمام شاگردان هم به همراه او به پاى درس آن شيخ رفتند، اما حقيقت اين بود كه آن شيخ كم جثه آسمان جل كسى جز شيخ مرتضى انصارى نبود، منتهى در آن وقت هنوز قدرش شناخته نشده بود ولى بعدها از اعاظم فقهاء و اكابر علما بشمارآمد.
