آرک سازۀ فک بالا {alveolar process of maxilla} [پزشکی-دندان پزشکی] برآمدگی تحتانی تنۀ استخوان فک بالا که آرَک ها ی دندان ها در آن قرار دارند متـ. آرک سازۀ بَرواره
جمله سازی با ارک سازۀ فک بالا
تلفظ به این صورت است که قسمت زیرینِ نوکِ زبان با دندانهای پیش فکِ زیرین مماس شده اما با دندانهای پیش فک بالا تماس بسیار نامحسوس است. اما «د» پس از صامتها به همان صورت معمول تلفظ میشود.
نهنگهای بیدندان در فک بالایی آرواره خود صفحههای شانهای دارند. در هر دو سوی فک بالا نزدیک به ۴۰۰ عدد از این صفحهها در حالت بسیار متراکم و به هم فشرده وجود دارند. آنها دارای دو سوراخ تنفسی هستند که شکلی همانند V در زبان انگلیسی دارند.
فیلها ۴ دندان آسیای بزرگ، در هر طرف فک بالا و پایین خود دارند. تا سن ۴۰ سالگی این دندانها با دندانهای آسیای بزرگتر جایگزین میشوند. دندانهای آسیای بزرگ جدید هنگامیکه قدیمیها میافتند، از عقب فک به جلو حرکت میکنند. سری نهایی دندانهای آسیای بزرگ حدود بیست سالگی میافتند.
فک بالا ثابت است و حرکت نمیکند؛ ولی فک پائین حرکت دارد و عمل باز و بسته شدن دهان را انجام میدهد. در داخل استخوان هر فک حفراتی وجود دارد که ریشه دندانها در آن قرار میگیرد. در این حفرات دندانها به وسیلهٔ الیاف دور دندان به استخوان فک متصل میشوند. روی آروارهها و دور دندان را لثه میپوشاند. به آرواره لثه و الیاف نگهدارنده دور دندان بافت نگهدارنده دندان گفته میشود.