آرامگاه شیخ طوسی، از برجسته‌ترین چهره‌های فقه امامیه و بنیان‌گذار حوزه‌ی علمیه‌ی نجف، در شمال حرم مطهر علوی و در فاصله‌ای کوتاه از آن واقع شده است. شیخ طوسی که در سال ۴۶۰ هجری قمری درگذشت، در خانه‌ی شخصی خود به خاک سپرده شد. این مکان به‌تدریج و در طول زمان به مسجدی تبدیل گردید که به‌نام جامع الشیخ الطوسی شناخته می‌شود. این مسجد طی ده قرن گذشته همواره یکی از کانون‌های اصلی تدریس و تحصیل در حوزه‌ی کهن نجف به‌شمار می‌رود.
مسجد جامع الشیخ الطوسی علاوه بر اهمیت علمی و تاریخی، از اماکن زیارتی مهم نجف محسوب می‌شود. در گوشه‌ای از این مسجد، آرامگاه علامه آیت‌الله سید محمد مهدی بحرالعلوم، از دیگر مشاهیر بزرگ علمای امامیه که در سال ۱۲۱۲ هجری قمری وفات یافته است، قرار دارد. وجود این دو آرامگاه، بر شکوه و تقدس این مکان افزوده و آن را به نمادی از تداوم علم و تقوا در قلب حوزه‌ی نجف تبدیل کرده است.
این بنا نه‌تنها یادگار ارزشمندی از تاریخ کهن علوم اسلامی است، بلکه همچنان پویایی خود را به‌عنوان مرکزی برای پژوهش و عبادت حفظ کرده است. بازدید از این مکان، سفری به عمق تاریخ پرافتخار شیعه و آشنایی با میراث عالمانی است که نقش بی‌بدیلی در شکل‌گیری و تداوم معارف دینی داشته‌اند.