[ویکی اهل البیت] آرامگاه خواجه نصیرالدین طوسى. خواجه نصیرالدین طوسی از بزرگان جهان علم و دانش و از مشاهیر دانشمندان است که دوست و دشمن بر جلالت قدر و عظمت مقام او اتفاق نظر دارند. او در سال 671 ه ق درگذشت و درگور یکی از خلفای بنی عباس که در جوار حرم مطهرکنده وآماده شده بود مدفون گردید. بر روی مقبره او ضریحی فولادی و قدیمی قرار دارد. خواجه نصیر الدین طوسی، وزیر ایرانی و شیعی هولاکوخان مغول، تألیفات فراوانی در کلام و عقاید و نیز علوم دقیقه مثل ریاضی و هندسه دارد که مشهور ترین آن ها تجرید الاعتقاد و آداب المتعلمین است. این وزیر دانشمند شیعی، هنگام تهاجم هولاکوخان مغول به بغداد و سرنگونی خلافت عباسی، همراه خان مغول بود. بر بالای قبر او کتیبه ای با این عبارت دیده می شود: «هذامرقد سلطان الحکماء و المحققین محمد بن محمد بن حسن الطوسی، عمر فی عهد السلطان بن السلطان... الامجد معتمد الدوله. راهنمای اماکن زیارتی و سیاحتی در عراق، دکتر احسان مقدس، نشر مشعر، تهران، ص 277 عتبات عالیات عراق، دکتر اصغر قائدان، نشر مشعر، تهران، ص 177
جمله سازی با ارامگاه خواجه نصیرالدین طوسى
پس از انتخاب مراغه به عنوان پایتخت از سوی هلاکو، به تقاضای خواجه نصیرالدین طوسی موجبات ایجاد رصدخانهای بر تپهای در شمال غرب شهر فراهم شد. خواجه اقدام به تأسیس این رصدخانه کرد و زیج ایلخانی را در این رصدخانه تدوین نمود. همچنین دانشمندانی را از اطراف و اکناف به مراغه دعوت کرد و با همکاری آنان مرکزی علمی تشکیل داد.[۷۰]
دانشکده علوم دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، یکی از ۱۱ دانشکده زیرمجموعه دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی است که فعالیت آموزشی خود را از سال ۱۳۵۹ با ارائه دروس عمومی پایه رشتههای فنی و مهندسی در دانشگاه آغاز کرد و از سال ۱۳۶۶ به عنوان یک دانشکده مستقل فعالیت میکند.
در قرون وسطا، دانشمندان ایرانی و عربی مانند خواجه نصیرالدین طوسی ابوریحان بیرونی خوارزمی و مروزی در تکمیل آن کوشیدند تا در نهایت فرمولهای مثلثاتی امروزی را بتانی در قرن دهم میلادی ارائه داد.
خواجه نصیرالدین طوسی برای ساخت رصدخانه و ابزارهای رصد، از دانش و هنر دانشمندان و استادان زمان خود استفاده کرد که نیتش از این کار موارد زیر بود:
امرالهی درسالهای ۱۳۵۵–۱۳۵۳ در دانشگاه لامار آمریکا، درسالهای ۱۳۵۷–۱۳۵۶ در مرکز تحقیقات هستهای مول در بلژیک و بین سالهای ۱۳۷۳–۱۳۷۰ در دانشگاه پاریس مشغول به تحصیل بودهاست. وی از سال ۱۳۵۹ نیز مسوولیتهای متعددی را درسازمان انرژی اتمی ایران و نیز تدریس دردانشگاههای صنعتی امیرکبیر و خواجه نصیرالدین طوسی رابرعهده داشتهاست.