در قرآن کریم، ایمان به پیامبران پیشین و کتاب‌های آسمانی که بر آنان نازل شده است، امری واجب شمرده شده و تکریم و احترام به آنان، بخشی جدایی‌ناپذیر از باورهای دینی محسوب می‌گردد. بر این اساس، هتک حرمت و بی‌احترامی به این شخصیت‌های والامقام، عملی حرام و ناپسند است. قرآن با صراحت، مؤمنان را به باور داشتن تمامی پیامبران الهی بدون هیچ تفاوتی میان آنان فرا می‌خواند.
یکی از نمونه‌های روشن این موضع‌گیری، پاسخ قرآن به ادعای نادرست برخی از مسیحیان مبنی بر پیروی حضرت ابراهیم(ع) از آیین مسیحیت است. خداوند متعال در آیات قرآن، با استدلالی متقن و تاریخی، این ادعا را باطل می‌شمارد و خطاب به اهل کتاب می‌فرماید: «یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِی إِبْرَاهِیمَ وَمَا أُنزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنجِیلُ إِلَّا مِن بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ»؛ ای اهل کتاب! چرا دربارهٔ ابراهیم مجادله و گفت‌وگو می‌کنید، در حالی که تورات و انجیل، پس از او نازل شده‌اند؟ آیا نمی‌اندیشید؟
