اتش فام

بر آتش دل ما ریز آب آتش فام که دفع آتش سوزان بآب باید کرد

آهم از تاب گل روی تو، آتش فام است ناله ام، چون نفس سوخته بی آرام است

آب آتش می رود زان لعل آتش فام او می برد آرامم از دل زلف بی آرام او

افسر سر گرمی مهر از فروغ جام اوست خرده انجم سپند روی آتش فام اوست

در سخن جز شراب آتش فام ز آب آتش نشان نشان دیدی؟