شیفون که ریشه در واژه فرانسوی «Chiffe» به معنای پارچه دارد، نوعی پارچه سبک‌وزن، نیمه‌شفاف و گازی است که با روش بافت ساده و از طریق درهم‌تنیدن نخ‌های کرپ تولید می‌شود. این نخ‌ها که پیچش بیشتری نسبت به نخ‌های معمولی دارند، پس از بافت، سبب ایجاد بافتی کمی چروک در جهت‌های طولی و عرضی می‌شوند و در نتیجه، پارچه‌ای با کشش ملایم و حس لمسی خشن‌تر پدید می‌آید. شیفون به‌دلیل ظاهر درخشان و ساختار ظریف، همواره نماد ظرافت و تجمل محسوب شده و در بررسی با ذره‌بین، شباهت بسیاری به توری یا شبکه‌ای ظریف دارد که شفافیت آن را موجب می‌شود.
این پارچه در ابتدا تنها از ابریشم طبیعی تولید می‌شد و به دلیل مواد اولیه گران‌قیمت و کاملاً طبیعی، کالایی لوکس و پرهزینه به‌شمار می‌رفت. استفاده از نوع ابریشمی در پوشاک، نشان‌دهنده جایگاه اجتماعی بالا بود و به‌خاطر قابلیت جذب رنگ عالی، جلوه‌ای درخشان به لباس می‌بخشید. بااین‌حال، پس از اختراع شیفون نایلونی در سال ۱۹۳۸ و تولید شیفون پلی‌استر در سال ۱۹۵۸، این پارچه با هزینه کمتر و انعطاف بیشتر در دسترس عموم قرار گرفت و محبوبیت گسترده‌ای یافت.
نوع امروزی از الیاف گوناگون شامل ابریشم، پنبه، نایلون و پلی‌استر تولید می‌شود و به‌دلیل سبکی و حساسیت بالا در برابر سایش، در زمان دوخت نیازمند دقت فراوان است. استفاده از درزهای بسته یا فرانسوی برای جلوگیری از ریش‌ریش شدن آن ضروری است. همچنین در فرهنگ چین، پارچه‌ای مشابه از ابریشم خام با نام شیائو شناخته می‌شده که نشان از پیشینه غنی این نوع پارچه در جهان دارد.