تداوم هدایت

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تداوم هدایت (قرآن). هدایت به معناى ارشاد و راهنمایی،
نیاز همیشگى انسان به هدایت الهى و تداوم امدادهای خداوند در آن مسیر:رَبَّنا لا تُزِغ قُلوبَنا بَعدَ اذ هَدَیتَنا وهَب لَنا مِن لَدُنکَ رَحمَةً انَّکَ انتَ الوَهّاب.
آل عمران/سوره۳، آیه۸.
راسخان در علم، خواهان تداوم هدایت خویش، از سوى خداوند و مصونیّت از انحراف فکری:هُوَ الَّذِى انزَلَ عَلَیکَ الکِتبَ مِنهُ ءایتٌ مُحکَمتٌ هُنَّ امُّ الکِتبِ واخَرُ مُتَشبِهتٌ...وما یَعلَمُ تَأویلَهُ الَّا اللَّهُ والرّ سِخونَ فِى العِلمِ یَقولونَ ءامَنّا بِهِ... ء رَبَّنا لا تُزِغ قُلوبَنا بَعدَ اذ هَدَیتَنا وهَب لَنا مِن لَدُنکَ رَحمَةً انَّکَ انتَ الوَهّاب.
/۱/۵۰/۷ آل عمران/سوره۳، آیه۷.
استمرار و تداوم هدایت انسانها، سنت الهی:و ما کانَ اللَّهُ لِیُضِلَّ قَومًا بَعدَ اذ هَدهُم حَتّى یُبَیّنَ لَهُم ما یَتَّقونَ....
توبه/سوره۹، آیه۱۱۵.
...

جمله سازی با تداوم هدایت

💡 تداوم هدایت الهی از آموزه‌های اساسی آئین بهائی است. این آموزه یادآور آنست که خداوند به میثاق عام خود وفا می‌کند و همیشه در یک فرایند تدریجی و تکاملی پیامبرانی با آموزه‌های پیش‌رو و مناسبِ زمان برای بشر می‌فرستد. هر مظهر امر الهی تعالیم الهی را به تناسب با وضعیت زمان و مکانی که در آن ظاهر می‌شود ارائه می‌دهد.

💡 بر اساس میثاق عام خداوند وعده می‌دهد که نوع بشر را تنها نگذارد و هدایتش را مستمراً برای بشر بفرستد. نوع بشر هم به نوبهٔ خود متعهّد می‌شود که تعالیم خداوند را هر زمان که از سوی پیامبر او فرستاده شود اطاعت نماید و به موجب آنها عمل کند. در همین راستا هر پیامبری در زمان خود به پیروانش وعدهٔ ظهور پیامبر بعد را می‌دهد و عهد او را از پیروان خود می‌گیرد و از آنها می‌خواهد از او پیروی کنند. به عنوان مثال پیامبرانی چون ابراهیم، موسی، مسیح، محمد، سید علی محمد باب و بهاءالله به ظهور پیام آور یا مظهر ظهور الهیِ بعد از خود خبر داده و پیروانشان را موظف کرده‌اند که دعوت او را پذیرفته و از وی پیروی کنند. این اصل را سید علی محمد باب - یکی از دو مظهر الهی در آئین بهائی - به ایجاز در کتاب بیان فارسی اینچنین تشریح می‌کند: «خداوند عالم هیچ نبی را مبعوث نفرموده و هیچ کتابی را نازل نفرموده مگر از کلّ اخذ عهد از ایمان به ظهور بعد و کتاب بعد گرفته زیرا که از برای فیض او تعطیل و حدّی نبوده…» توصیف عهد عام در قرآن (سورهٔ آل عمران، آیات ۸۵–۸۰) بسیار نزدیک و شبیه توصیفی است که در آثار بهائی آمده‌است. قرآن عهد و پیمان را با تداوم هدایت الهی برای نوع بشر از طریق سلسله پیام‌آوران الهی تبیین نموده‌است.