امیر هوشنگ دولو، فرزند محمدولی‌خان آصف‌السطلنه، در سال ۱۲۸۵ خورشیدی در تهران زاده شد. وی از چهره‌های بانفوذ دربار پهلوی به‌شمار می‌رفت. پدر او از طایفه‌ی «دولو» ایل قاجار بود و مادرش، منیراعظم، دختر کامران‌میرزا و خاله‌ی احمدشاه قاجار، به خاندان سلطنتی قاجار وابستگی داشت. دولو ظاهراً دارای عنوان «پیش‌خدمت مخصوص اعلیحضرت همایونی» بود؛ اما در عمل، فردی بسیار تأثیرگذار محسوب می‌شد و بسیاری از طریق او به مقامات بلندی چون وزارت، سفارت و استانداری دست یافتند. وی در جوانی به فرانسه رفت و حتی در دوران جنگ جهانی دوم و اشغال پاریس توسط آلمان‌ها، در این شهر اقامت داشت و به «پرنس هوش» شهرت یافته بود. پرنس هوش در خانه‌ی مجلل خود در پاریس برای افسران آلمانی مجالس عیش و عشرت برپا می‌کرد و به همین دلیل پس از پایان جنگ، ناچار شد به ایران بازگردد و فعالیت‌های خود را در تهران ادامه دهد.
هوشنگ دولو با بهره‌گیری از نزدیکی به محمدرضا پهلوی، توانست به ثروت‌اندوزی‌های کلان دست بزند. محمدرضا پهلوی نیز با توجه به علاقه‌ای که به وی داشت، ریاست «شرکت خاویار ایران» را به او سپرد. دولو طی سال‌های متمادی، انحصار کامل تجارت خاویار ایران را در دست گرفت و در مطبوعات غرب به عنوان «سلطان خاویار ایران» شناخته شد. وی اداره‌ی امور تجارت خاویار ایران را به دختردایی مادرش، احسان نیک‌خواه، معروف به «مادام دولو»، محول کرده بود. علاوه بر این، دولو در سمت «آجودان کشوری» شاه، از ارکان شبکه‌ی دکتر فلیکس آقایان و از گردانندگان مافیای مواد مخدر در ایران، منطقه و اروپا بود.
بر اساس اسناد ساواک در سال ۱۳۵۱، هوشنگ دولو فردی عیاش، بی‌بندوبار و مشکوک به اعتیاد به تریاک توصیف شده و به دخالت در قاچاق مواد مخدر و هروئین متهم گردیده است. این اسناد، تصویری تاریک از فعالیت‌های پشت‌پرده‌ی یکی از متنفذترین چهره‌های عصر پهلوی ارائه می‌دهند که با سوءاستفاده از روابطش با دربار، به ثروت و قدرت بی‌حسابی دست یافت و در عین حال، در شبکه‌های بین‌المللی قاچاق مواد مخدر نیز نقش ایفا می‌کرد.