اتجر

لغت نامه دهخدا

اتجر. [ اَ ج َ ] ( ع ن تف ) ماهرتر در تجارت. و منه: اتجرُ من عقرب. ( و عقرب نام بازرگانی است ).

جمله سازی با اتجر

( زراره عن الصادق عليه السلام: ان رجلا اتاهفقال اننى لا احسن ان اعمل عملا بيدى و لا احسن ان اتجر و انا محارف محتاجفقال اعمل و احمل على راسك و استغن عن الناس. (1005) )
من اتجر بغير فقه، فقد ارتطم فى الربا (42). يعنى آن كس كه بدون آگاهىاز مسائل فقهى دست به كار بازرگانى بزند، در لجنزار ربا گرفتار آيد. و نيز: آنحضرت در وصف قرآن فرموده است: ربيعا لقلوب الفقهاء يعنى قرآن بهاردل دانشمندان است (43).