متات

لغت نامه دهخدا

متات. [ م َ ] ( ع اِ ) رسن که بدان [آب ] کشند. ( منتهی الارب ). آنچه بدان آب کشند. ( ناظم الاطباء ). || آنکه بدان پیوند خویشی صورت بندد. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) آنچه بدان پیوند جویند، از خویشاوندی و قرابت. ( از تاج العروس ).

جمله سازی با متات

سارگن دوم تهاجم بسوی بخش سفلای قزل اوزن را ادامه داد و وارد آندیا شد. این محل متصرفهٔ شخصی بود بنام تِلوسینا که دست کم از سال - ۷۱۹ پ.م. - متحد روسا شمرده می‌شد. در آن زمان آندیا به یاری بگداتو فرمانفرمای اوئیش دیش و متاتی فرمانفرمای زیکرتو علیه آزا مبارزه می‌کرد. از این ناحیه ۴۲۰۰ اسیر و تعداد زیادی دام برده شد. سارگن دوم به منظور تسجیل برتری خویش بر سرزمین شرقی، در ایزیرت تختگاه ماننا تصویر خود را بر سنگ منقور کرد.
سارگون دوم در سال - ۷۱۵ پ. م. - تهاجم بسوی بخش سفلای قزل اوزن را ادامه داد و وارد آندیا شد. این محل متصرفهٔ شخصی بود بنام تلوسینا که دست کم از سال - ۷۱۹ پ. م. - متحد روسای یکم پادشاه اورارتو شمرده می‌شد. در آن زمان تلوسینا به یاری باگداتو فرمانفرمای اوئیش دییش و متاتی فرمانفرمای زیکرتو علیه آزا پسر ایرانزو حاکم ماننا که دست نشاندهٔ سارگون دوم بود مبارزه می‌کرد.